Başkan Ağaç açıklamasında şu ifadelere yer verdi;
Uzunca bir süredir Gümüşhane’yi karış karış geziyor, vatandaşı dinliyor, sorunları yerinde tespit ediyor, çözüm önerilerimizi ve projelerimizi aktarıyoruz. Tespit ettiğimiz sorunları da kamuoyu ile paylaşıyoruz. İl ve ilçelerde esnafın durumu içler acısı. Alışveriş neredeyse 30’lara düşmüş durumda. Aylardır kapalı olan işletmeler var. Zaten borçlu olmayanı yok, kredi kullananların geri ödemeleri geldi. Esnaf borç yükü altında ezilirken yapılan tek şey yeni kredilerle sorunu aslında daha da büyüterek ötelemek. Mevcut borçlarını ödemekte zorlananların daha da büyüyen bu borçlulukla nasıl baş edeceğini düşünen bile yok. Sadece günü geçiştirmeye çalışıyorlar.
Bu insanlar nasıl ödeyecek bu kredileri. Bu insanlar aylardır ne yiyor ne içiyor diye soruyor musunuz? Esnafa acil sicil affı, kredi ve SSK-BAĞ-KUR Ödemelerinin üstelik faizsiz ertelenmesi, borçların yeniden yapılandırılması ve en azından faizlerinin silinmesi lazım. İş yerleri kapalı olan işletme sahiplerine en azından pandemi bitene kadar asgari ücretle de olsa bir gelir desteği sağlanması lazım. Zincir marketler mantar gibi her yeri sarmış, her yerde bakkal gibi dükkânlarını açıyor. Köse ilçemiz gibi küçücük bir yerde bile üç adet zincir mağaza açılmış. Bu Alışveriş mağazaları; çok az istihdam eden, kazançlarının vergilerini bile bu ile vermeyen kuruluşlar. Bunlara bir düzen, bir standart getirilmesi lazım. Neredeyse her çeşit ürünün satışının yapıldığı, aslında gramaj esasına bakıldığında fiyat avantajı da sağlamayan bu işletmeler küçük esnafı perişan ediyor.
Gümüşhane Belediyesinden pek çok kişi, kurum ve esnafın alacakları var. Kendi alacaklarınız için hacize giderken, keyfe ve adamına göre kaynaklar harcanırken; neden insanların hak ettikleri birikmiş alacakları bir türlü ödenmiyor? Kelkit’te maliyenin bir veznecisi bile yok, ilçede noter yok. Vatandaş işlerini, İl merkezi veya Erzincan’da halletmek zorunda kalıyor. Böyle bir rezalet olur mu?
Tarım ve hayvancılık neredeyse bitik durumda. Üretici para kazanamıyor, üretimi terk etmek durumunda kalıyor. Bu iktidardan önce 5 litre süt satarak bir çuval yem alan çiftçi; şimdi aynı yemi ancak 25 litre süt satarak alabiliyor. Yine 4 Tosun satarak küçük bir traktör alabilen çiftçi; şimdi aynı traktörü almak için 20 civarı hayvan satmak zorunda. Bir çuval buğday satarak traktörünün deposunu dolduran çiftçi; şimdi bir çuvalla deposunun 1/6 sını ancak doldurabiliyor. Diğer taraftan bu koşullarda traktör satın alan çiftçi aslında sadece Traktör Üreticilerine çalışmak zorunda kalıyor. Üretene, ürün başına destek vermek yerine; üzerine kayıtlı tarlası olanlara eksin ekmesin dönüm başına teşvik ödeniyor. Böyle olunca da insanlar tarımdan, üretimden her geçen gün uzaklaşıyor. Sonuç ne mi oluyor; ülkede iki Trakya büyüklüğünde arazi artık ekilmiyor. İlimizde de durum aynı. Bir zamanlar 60 Bin ton şeker pancarı üretilen ilimizde; şimdi bu rakam 10 bin tona düşmüş durumda. Sonuç olarak; bir zamanlar tarımda kendi kendine yeten 7 ülkeden biri olarak öğündüğümüz ülkemiz 5 ürün(Kaysı, Fındık, Fıstık, Üzüm ve Narenciye) dışında bütün tarım ürünlerini ithal eder bir ülke haline geldik.
Neyse vatandaşımız biraz daha sabırlı olsun; bu iktidar artık gidici, ilk seçimde, milleti gerçekten düşünen, öncelikleyen millet ittifakı iktidarı; birikmiş tüm bu sorunları çözecektir.
